چگونه در میدان مبارزه بر ترس خود غلبه کنیم؟

چگونه در میدان مبارزه بر ترس خود غلبه کنیم؟

پیش از حضور یک رزمی کار در میدان مبارزه اضطراب و ترس ورزشکار را تا حدی تحت تاثیر قرار می دهند. هر چند برخی رزمی کاران می توانند این موانع را از ذهنشان پاک کنند، و بر مبارزه پیش رویشان تمرکز کنند، اما بسیاری دیگر، قادر به کنترل این نیروهای مخربی که مانع اجرای مهارتهای لازم برای چیرگی بر حریف می شوند، نیستند. با توجه به تنوع متغیرهای مبارزه (وسایل، روشها، و مهارتهای مختلف)، تصور بروز آسیب دیدگی در مسابقات رزمی، که با وجود جذابیت، تجربه ای ترسناک هم هستند، خطر واقعا جدی تری را در پی دارد.

توانایی ذهنی

در هر مسابقه ای، مبارزان، معمولا از نظر مهارتها و تواناییهایشان، شرایط مشابهی دارند. اما آنچه مرز میان مبارزی برجسته و مبارزی عادی را مشخص می کند، نه توانایی جسمی، بلکه توانایی ذهنی است.
درصورت مناسب بودن سایر شرایط، احتمالا مبارزی که بتواند تواناییهای روحی خود را بدرستی پرورش دهد، و تمام تمرکزش را بر پیروزی معطوف کند، برنده از میدان بیرون خواهد آمد. اخیرا رزمی کاری آماتور، برای من ای-میلی فرستاده، و علت هجوم افکار منفی پیش از هر مسابقه اش را جویا شده بود.

او ادامه داد، که پیش از هر مسابقه "خیلی عصبی و نگران" می شود، و قبلا در هیچ یک از ورزشهای دیگری که تمرین می کرده، چنین احساسات وخیمی را تجربه نکرده است. من به او گفتم که ذهنش قویترین سلاحش است، و برای گرفتن نتیجه مطلوب از مبارزه، ابتدا باید الگوهای فکری مراحل پیش از مسابقه را تحت کنترل درآورد. تنگنایی که دچار این رزمی کار شده بود، تاییدی بر تاثیر ذهن بر کارایی است.
جنبه روانی مبارزه بیشتر از جنبه جسمی آن است. رزمی کاران باید بدانند که آمادگی برای مبارزه، یکی از بزرگترین چالشهای زندگی ورزشی، و مستلزم توانایی روانی فوق العاده ای است. ترس از ناشناخته ها، عدم اعتماد بنفس، و ناتوانی در تمرکز کامل، سه عامل احساس نگرانی و ترس پیش از مبارزه بسیاری از رزمی کاران هستند. مبارزه های ورزشی مثل ام ام ای (آزاد برای همه سبکها)، بوکس، کی وان، و کیک بوکس و ... نه تنها خطرات ناشناخته ای را بهمراه دارند، بلکه باعث ترشح فراوان آدرنالین هم می شوند.
آدرنالین – هورمونی که واکنش عصبی "جنگ یا فرار" را آغاز می کند – هم باعث برانگیخته کردن مبارز، و در نتیجه بهبود عملکردش می شود، و هم درصورت ترشح بیش از حد، تاثیری برعکس می گذارد.

واکنش "جنگ یا فرار"

مجموعه ای از فرایندهایی که هنگام رویارویی با فشارهای جسمی یا روحی، در بدن رخ می دهند. هنگامیکه شخصی با خطر مواجه می شود (مثلا حمله یک حیوان درنده) سیستم عصبی دستور ترشح آدرنالین و سایر هورمونها به خون را صادر می کند. این هورمونها، بدن را آماده مقابله با حیوان مهاجم یا فرار ("جنگ یا فرار") می کنند. تغییرات ناشی از این هورمون، شامل افزایش ضربان قلب، گشاد شدن مردمک (برای بهتر دیدن)، و تشدید جریان خون به عضلات (برای آمادگی واکنش) می شوند.
وقتی، در اثر اضطراب یا ترس زیاد، آدرنالین فراوانی در بدن مبارز ترشح شود، بدن برای حفظ خود به وضعیت "آماده باش کامل" در می آید، و در نتیجه به محرکها، حساستر می شود. در چنین حالتی، مبارز دچار خستگی زودرس می شود (تنش شدید عصبی، منابع انرژی بدن را خالی می کند) و واکنشهایی بی هدف به حرکات حریف می دهد (مبارز خوب، اوضاع را کنترل می کند، و بدون فکر و دلیل حمله نمی کند).
برای کنترل ترشح آدرنالین، و در نتیجه اضطراب و کارایی، مبارز باید ابتدا به تواناییهای خود اطمینان پیدا کند، نترسد و بر مسابقه پیش رویش تمرکز داشته باشد. این موارد، که از ضروریات موفقیت در مسابقات ام ام ای هستند، همگی به هم وابسته هستند. بعبارت دیگر، برای از بین بردن ترس و تمرکز کامل باید اعتماد بنفسی کامل داشت، و چنین اعتماد بنفسی هم مستلزم تمرکز و رفتاری بی پروا است. در ادامه، چند روش تقویت موارد فوق، که بطور چشمگیری توانایی مبارزه را تقویت می کنند، شرح داده می شوند.

اعتماد بنفس:

به توانایی خود در مبارزه اطمینان کامل داشته باشید. احساس سرافکنده کردن خود، خانواده و مربیتان، فقط بار سنگینتری را بر دوشتان تحمیل می کند، و با توجه به فشار موقعیت پیش رو، ناخوشایندترین احساس پیش از هر مبارزه ای است. کاملا مثبت فکر کنید، و به یاد داشته باشید که: همه مبارزان بزرگ اعتماد راسخی به پیروزی به هر قیمتی دارند. شما هم باید چنین روشی را در خود پرورش دهید.

تمدد اعصاب:

پیش از مسابقه لحظاتی را به استراحت و تمدد اعصاب بگذرانید. قبل از حرکت بطرف رینگ، حداقل 10 دقیقه آرام بنشینید، و به نتیجه مسابقه فکر کنید. در این مدت، همه افکار منفی را از ذهنتان پاک کنید و فقط به پیروزی بیندیشید. ذهن، ابزاری شگفت انگیز است، که با تمرین مناسب، واقعا نتایج مطلوب را به بار می آورد. ذهنتان را استراحت دهید و برای موفقیت برنامه ریزی کنید.

تجسم:

برای تقویت ارتباط ذهن و عملکرد، از روش تجسم استفاده نمایید. با "چشم ذهنتان" نتیجه مطلوب را ببینید. هر چه تصویر ذهنیتان روشن تر باشد، نتایج هم بهتر خواهند بود. همه جزئیات هدفتان را تجسم کنید. آنقدر این افکار مثبت را تکرار کنید، که برای همیشه بر ضمیر ناخودآگاهتان ثبت شوند. سپس، با تلقین به خود (نوعی نیروبخشی ذهنی، برای تحقق خیال)، این افکار، در هنگام مبارزه تحقق می یابند. روش تجسم را هر جا و هر وقت می توان انجام داد، اما پیش از مبارزه و پس از تمرین، زمان مناسبی است.

منبع :www.ndh.ir