ارائه‌ی تاکتیک به مبارزان و معترضان داخل کشور کاری بسیار دشوار و در مواردی غیراخلاقی است. اما در مورد استراتژی‌های جنبش می‌توان به پنج نکته‌ی استراتژیک که در جنبش‌های دمکراسی‌خواه در سراسر جهان مورد توجه بوده‌اند اشاره کرد:
۱) تلاش برای کاهش هزینه‌های جانی و مالی در هر دو سوی این نزاع. تک تک جان‌های افراد دارای احترام و ارزش هستند و در هر اقدامی باید هزینه‌ها و فواید را به‌دقت بررسی کرد و همچنین باید در اقدامات این نکته مورد توجه قرار گیرد که نیروهای نظامی و انتظامی و امنیتی بخشی از مردم هستند و در صورت مشاهده‌ی غیراخلاقی، غیرقانونی و غیرانسانی بودن اقدامات اکثر آنها از رژیم فاصله خواهند گرفت. بنابر این نباید این نیروها را در موقعیتی قرار داد که خود را در تقابل با مردم ببینند؛
۲) مهم‌تر از خلع سلاح نظامی، خلع سلاح ایدئولوژیک و خلع سلاح اخلاقی است. اقدامات معترضان باید به گونه‌ای باشد که تناقض‌ها و ناسازگاری‌های ایدئولوژیک رژیم را نمایان سازد؛
۳) نمادها و عناصر هویت ملی که توسط عناصر رژیم مصادره شده‌اند باید از آنها گرفته شود. مردم معترض در گرفتن شعار الله اکبر و دیگر شعارهای مذهبی از رژیم بسیار موفق عمل کرده‌اند؛
۴) رهبری جنبش یعنی میر حسین موسوی و مهدی کروبی در بیان خواسته‌های مردم فراتر از انتظار ظاهر شده‌اند و به همین دلیل رابطه و کنش متقابل (و نه اطاعت از) رهبری و نیروهای فعال جنبش و مردم باید برقرار بماند؛
۵) موفق‌ترین جنبش‌های صد سال اخیر جنبش‌های غیرخشونت‌آمیز بوده‌اند و به سرعت و با هزینه‌ی اندک به فروپاشی نظام‌های خودکامه منجر شده‌اند. جنبش سبز اعتراضی همچنان که غیرخشونت آمیز بوده باید غیرخشونت آمیز باقی بماند.
ایرانیان مقیم خارج از کشور و آنها که دلی در گرو ایران و ایرانی دارند می‌توانند چهار اقدام موازی را پیگیری کنند:
۱) حضور در عرصه‌ی عمومی (فضای عمومی، رسانه‌ها و مجامع) برای اعتراض به نقض حقوق بشر توسط رژیم جمهوری اسلامی از هر طریق ممکن؛
۲) جمع‌آوری اسناد و مدارک جنایات حکومت علیه بشریت در هفته‌های اخیر بالاخص آنچه در زندان‌ها می‌گذرد و تلاش برای ارسال پرونده‌ی این جنایات به دادگاه بین‌المللی کیفری جهت محاکمه‌ی هیئت حاکمه در ایران و هر آن کس که در این جنایات مشارکت دارد؛
۳) وارد کردن فشار به دولت‌های خارجی جهت به رسمیت نشناختن دولت احمدی‌نژاد و عدم همکاری با این دولت بالاخص در زمینه‌های نظامی، ارتباطات و تکنولوژی‌های سرکوب؛
۴) برقراری ارتباط با نهادهای مدنی حقوق بشری و نهادهای انسان‌دوست در غرب برای پشتیبانی از قربانیان حوادث اخیر مثل کمک به پناهندگان یا خانواده‌های قربانیان.
منبع : سايت گذار - مجید محمدی
0 نظرات:
ارسال یک نظر